We houden onze Ierse Setters in roedelverband. Ze leven in grote vrijheid op een voor hen beschikbaar terrein van 1,5 HA (15.000 m²). Een deel van de honden leeft 's avonds en 's nachts in huis, anderen leven in een buitenren van 225 m² met een thermisch geïsoleerde, verwarmde en geventileerde nachtruimte. De rangorde wordt vrij door de dieren zelf bepaald. Enkel loopse teefjes worden "geïsoleerd" om ongewenste zwangerschappen te voorkomen. We respecteren de biologische behoeftes en gedragingen van onze honden. Dressuur of africhting is voor ons helemaal uit den boze, zeker voor een gevoelige ziel als de Ierse Setter. De essentiële basiscommando's, bv. om ze te doen ophouden met storend gedrag bij bezoekers, of weten wanneer ze écht moeten komen, of gaan slapen, of eten, kennen ze uit zichzelf en bovendien is een Setter meer dan andere rassen geneigd alles te doen om zijn baasje te plezieren.
Mensen die bij ons een pup halen worden uitdrukkelijk, schriftelijk gevraagd geen africhting of puppyschool te doen. Daarvoor hebben wij deze mooie rode engelen niet op de wereld gezet!
We kweken af en toe (15 nestjes op 45 jaar) om de clan en de familieverbanden in stand te houden. De roedel bestaat momenteel uit 14 honden, onderverdeeld in twee sterke familieclans: de clan Rishka/Gentle en de clan King/Fro, waarbij King de roedelleider, de trait d'union is tussen de clans Rishka en de clan Fro. De échte jachthonden Dioniso, Liuk en Norma staan er een beetje buiten, wat ook logisch is, gezien ze op oudere leeftijd de roedel kwamen vervoegen.
Ikzelf heb het ongeveer 15 jaar geleden "afgeleerd" de honden te "dresseren" want het is een hond niet waardig als "robot" gedresseerd te worden met snoepjes, klik- en andere stupiede systemen. Ik heb als bioloog het geluk gehad 25 jaar in de natuur te leven met de Ierse Setters, zonder leiband, zonder omheiningen, hokken en dies meer. Pups gaan bij ons pas weg wanneer de moeder dat aangeeft, niet eerder. Meestal is dat zo'n 10 à 15 weken. Ik heb als bioloog geleerd dieren te observeren, en in dit verband heb ik gezien hoe een mama-hond haar kroost het jagen leert, en hoe zij de kroost zonder visueel contact in dichte vegetatie, toch feilloos bij elkaar houdt. Subliem gewoon !
Die ervaringen indachtig, respecteren wij onze honden volledig, en als je bij ons een hond wil, verwachten wij dat je dat ook doet.